بیماری های مشابه

اریترونیشیای طولی (Longitudinal erythronychia) یک نوار قرمز خطی در صفحه ناخن است. این یافته در عمل بالینی به‌طور فزاینده‌ای شناخته می‌شود. فرآیندهای نئوپلاستیک (neoplastic)، التهابی (inflammatory)، اسکار (scarring) یا ایدیوپاتیک (idiopathic) می‌توانند ماتریکس ناخن دیستال (distal nail matrix) را درگیر کنند و یک شیار در صفحه ناخن ونتال ایجاد کنند. بستر ناخن سپس این شیار را اشغال کرده و رنگ قرمز بستر ناخن را برجسته می‌کند و یک خط قرمز تولید می‌کند.

تومور گلوموس یک نئوپلاسم خوش‌خیم است که از سلول‌های بدن گلوموس منشأ می‌گیرد. بدن‌های گلوموس به‌طور فراوان در نوک انگشتان دست متمرکز هستند، بنابراین تعجبی ندارد که تومورهای گلوموس بیشتر در دست‌ها و ناحیه زیر ناخن دیده می‌شوند. تومورهای کوچک و منفرد شایع‌تر هستند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. بیشتر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. تومورهای گلوموس زیر ناخنی ممکن است با یک سه‌گانه شامل درد، حساسیت شدید نقطه‌ای و حساسیت به سرما ظاهر شوند. در معاینه فیزیکی ممکن است یک پاپول کوچک قرمز یا آبی به قطر چند میلی‌متر مشاهده شود. برخی ممکن است به صورت یک خط اریترونیشیا (erythronychia) طولی با بریدگی در انتها یا شکاف طولی روی آن بروز کنند.

زگیل‌هایی که پوست اطراف ناخن (periungual) یا ناحیه زیر ناخن (subungual) را درگیر می‌کنند، معمولاً با زیرگونه‌های 1، 2، 4، 27 و 57 ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مرتبط هستند. زگیل‌های قصابان (Butcher's warts) نیز ممکن است دستگاه ناخن را تحت تأثیر قرار دهند و ناشی از HPV 2 و 7 هستند. زگیل‌ها شایع‌ترین تومورهای ناخنی بوده و ناخن‌های دست را بیشتر از ناخن‌های پا تحت تأثیر قرار می‌دهند. زگیل‌ها از طریق تماس انسانی یا به طور غیرمستقیم از طریق اشیاء آلوده روی سطوح منتشر می‌شوند. عفونت بیشتر زمانی اتفاق می‌افتد که پوست دچار خیسی یا آسیب شده باشد.

دیسمکراتوم زگیلی (Warty dyskeratoma) یا دیسمکراتوم فولیکولار (follicular dyskeratoma) یک نئوپلاسم ضمیمه فولیکولی خوش‌خیم و نسبتاً نادر است که معمولاً بین دهه‌های پنجم تا هفتم زندگی ظاهر می‌شود و بیشترین شیوع را در مردان سفیدپوست دارد. پاتوژنز این بیماری همچنان نامشخص است، اما ممکن است نور فرابنفش (UV)، چسبندگی غیرطبیعی کراتینوسیت‌ها، خودایمنی و سیگار کشیدن در آن نقش داشته باشند. ویژگی‌های ساختاری شبیه به رشد زگیل‌مانند منجر به پیشنهاد ویروسی به‌عنوان علت شده است، اما عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در این ضایعات شناسایی نشده است.

لیکن پلان (LP) یک بیماری پوستی پاپولواسکواموس همراه با خارش است که در آن لنفوسیت‌های T خود واکنش‌گر به کراتینوسیت‌های قاعده‌ای در پوست، غشاهای مخاطی، فولیکول‌های مو و یا واحدهای ناخن حمله می‌کنند. علت این بیماری به طور دقیق مشخص نیست، اما ویروس‌ها، داروها و آلرژن‌های تماسی به عنوان عوامل احتمالی مطرح شده‌اند.

سرطان سلول سنگفرشی پوستی درجا (Cutaneous Squamous Cell Carcinoma in situ یا SCCis)، که به عنوان بیماری بوون (Bowen disease) نیز شناخته می‌شود، به‌طور بافت‌شناختی با کراتینوسیت‌های بدخیم تعریف می‌شود که ضخامت کامل اپیدرم را درگیر می‌کنند. این بدخیمی شایع عمدتاً در افراد مسن دیده می‌شود و بیشتر بر روی پوست در معرض آفتاب رخ می‌دهد. توسعه SCCis همچنین با سرکوب سیستم ایمنی، لوسمی لنفوسیتیک مزمن، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مصرف آرسنیک و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ارتباط دارد. این بیماری تمایلی به جنسیت خاصی ندارد و اغلب همراه با سایر نشانه‌های آسیب مزمن ناشی از آفتاب، مانند کراتوزهای آکتینیک، لکه‌های خورشیدی (solar lentigines) و سایر کارسینوم‌های کراتینوسیتی مشاهده می‌شود. اگر درمان نشود، SCCis می‌تواند به SCC تهاجمی تبدیل شود.

ملانوم زیر ناخن (Subungual Melanoma) یک زیرگروه نادر از ملانوم لنتیگینوز آکرال (acral lentiginous melanoma) است که در واحد ناخن به علت هیپرپلازی بدخیم ملانوسیتی در دستگاه ناخن به وجود می‌آید. ملانوم دستگاه ناخن در پوست‌های تیره‌تر مانند افراد آفریقایی (۱۵٪-۲۰٪ از تمام ملانوماها)، بومیان آمریکایی (۳۳٪)، هیسپانیک و آسیایی (۱۰٪-۳۰٪) نسبت به افراد با تبار شمال اروپا (۱٪-۳٪) بیشتر دیده می‌شود. تشخیص این بیماری چالش‌برانگیز و اغلب با تأخیر است (میانگین عمق در زمان تشخیص ۳.۵-۴.۷ میلی‌متر است)، بنابراین می‌تواند مرگ‌ومیر و عوارض قابل‌توجهی به همراه داشته باشد.

ملانوم بی‌رنگ (Amelanotic melanoma) یک زیرگروه بالینی از ملانوم پوستی است که در معاینه بصری، رنگدانه کمی دارد یا فاقد رنگدانه است. ملانوم‌های بی‌رنگ تنها بخش کوچکی از تمام ملانوم‌ها را تشکیل می‌دهند که بین ۲٪ تا ۸٪ از کل موارد را شامل می‌شوند. هر زیرگروهی از ملانوم می‌تواند به صورت بی‌رنگ ظاهر شود؛ با این حال، ملانوم‌های گره‌ای (nodular melanomas) و ملانوم‌های طبقه‌بندی‌نشده (مانند ملانوم‌های دسموپلاستیک و زیر ناخن) بیشترین گزارش‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی